Karın ağrısı şikâyetiyle gittiği hastanede 37 haftalık gebe olduğu ortaya çıkan ve süreksiz muhafaza statüsünde sığınmacı olduğu tespit edilen Suriye asıllı 13 yaşındaki M.H’nin durumunu hekimler hastane polisine bildirince babası Ahmad Harba ile annesi Emine El Daas ile kızlarını imam nikâhıyla evlendirdikleri Suriyeli Mouhammad Temir hakkında Ağır Ceza Mahkemesi’ne dava açıldı.
Hakim karşısına çıkan anne ve baba, kızlarını isteğiyle kendileri üzere Suriyeli mülteci Mouhammad Temir ile evlendirdiklerini, Türkiye’de evlilik yaş sonunu ve bunun hata olduğunu bilmediklerini belirttiler. Sanık anne ve baba, Suriye’de evlilik yaşının 12 olduğunu ve bu yaşta evliliklerin yaygın olduğunu, kızlarını evlenmeye zorlamadıklarını belirttiler.
“BEN 16 YAŞINDA BİLİYORDUM”
Küçük kızla evlenen 26 yaşındaki Mouhammad Temir de bir yıl evvel ailesinin onay vermesiyle imam nikâhıyla evlendiklerini, eşiyle cinsel bağlantı yaşadıklarını belirterek, “Eşimle evliliğimizden bir oğlumuz oldu. Evlendiğimizde ben onu fizikî görünümüne nazaran 16 yaşında biliyordum, gerçek yaşını bilmiyordum. Suriye’de evlilik yaşı olmadığı için bunun Türkiye’de yasak olduğunu bilmiyordum. Cürüm olduğunu bilseydim evlenmezdim” dedi.
“TÜRKİYE’DE YASAK OLDUĞUNU BİLMİYORDUM”
Çocuk gelin M.H ise mağdur olarak alınan tabirinde, Birinci cinsel birlikteliği imam nikâhından sonra yaşadığını belirterek, “Ülkemizde evlilik yaşı olmadığı için Türkiye’de yasak olduğunu bilmiyordum. İsteğimle evlendim, kimseden şikâyetçi değilim” diye konuştu.
MAHKEME “HATA” DİYEREK BERAAT VERDİ
Duruşma savcısı, Suriye’de evlilik yaşı olmadığı için bu durumun Türkiye’de yasak olduğunu bilmeyen sanıkların kızlarını isteğiyle evlendirdiklerini, mağdurun da alınan tabirine nazaran evlilik için kimseden baskı görmediğini belirttiği için TCK’nın 30. Hususunda düzenlenen “Hata”dan yararlanmaları gerektiğini belirtti.
Savcı, kusur nedeniyle sanıklara cinsel istismar kabahatinden beraat kararı verilmesini talep etti. Mahkeme ise, sanık anne ve babanın baskı ve zorlama ile kızlarını evlendirdiklerine dair kanıt bulunmadığını, Suriye’de evlilik yaşının küçük olduğunu bildikleri için bu durumun Türkiye’de hata olduğunu bilmedikleri için kusur yaptıklarını tabir etti.
Mahkeme, küçük kızla evlenen sanığın da kızın yaşının 13 olduğunu bilmediğini, evlendiği tarihte 16 yaşında olduğunu bildiği için onun da kusurdan yararlanmaları gerektiğini belirtti. Mahkeme oy çokluğuyla TCK’nın 30. Unsurunu düzenleyen kusur hususundan sanıkların başka ayrı beraatlarına karar verdi.
“6 YIL BİR MİLLETİN TOPLUMSAL KURALLARI İÇİN YETERLİDİR”
Mahkemenin bir üye hakimi ise karara muhalif kaldı. Üye hakim, sanıkların işlediği hatayla ilgili beraat koşullarının oluşmadığını, sanıklar hakkında şikayet olmadığı için düşme kararı verilmesi gerektiğinin altını çizdi.
Muhalefet şerhinde, sanık anne ve babanın Türkiye’ye yerleştikten 6 yıl sonra yaşı küçük kızlarını evlendirdikleri, bu müddet zarfında sanıkların Türkiye’de evlenme yaşını bilmemelerinin mümkün olmadığı, çünkü 6 yıllık sürecin bir toplumun ve milletin toplumsal kurallarını öğrenme için oldukça kâfi bir vakit olduğu vurgulandı. Sanıklar anne ve baba ile imam nikahlı eşin, cürmün maddi ögelerini bilememe üzere bir durumdan kelam edilemeyeceği tabir edildi.
BERAAT KARARININ UYGUN OLMADIĞI BELİRTİLDİ
Sanık eşin mağdurun 16 yaşında olduğunu bildiğine dair sözü, mağdurun da 15 yaşında olduğunu ve cinsel alakada isteği dışında bir durum olmadığını belirtmiş olması, ATK raporunda mağdurun yaşının 17 yaş ile uyumlu olduğunun belirtilmiş olması karşısında sanık olan eşin şimdi 15 yaşını tamamlamamış mağdurenin 15-18 yaş kümesinde olduğu yanılgısına düşerek cebir, tehdit, hile yahut iradeyi etkileyen diğer bir nedene dayalı hal olmaksızın cinsel ilgiye girme hareketinin TCK’nin 104/1 hususunda düzenlenen reşit olmayanla cinsel ilgi kabahatini oluşturduğu tabir edildi.
Sanık anne ve babanın ise mağdurun evlenmesine müsaade vererek reşit olmayanla cinsel bağ hatasına yardım ettikleri kaydedildi. Sonuç olarak kabahatin şikayete tabi olduğu, mağdurun da şikayetçi olmadığının anlaşılması karşısında değişen kabahat vasfına nazaran sanıklar hakkında düşme kararı verilmesi gerekirken, beraat kararının yol ve yasaya uygun olmadığı söz edildi.
Davaya müdahil olarak katılan Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı avukatları ise sanıkların cezalandırılmaları tarafında İstinaf Mahkemesi’ne başvurdu.