Bazı kediler süpermarketlerde ikamet eder; kimileri ikinci meskeni olarak bir hastaneyi seçer. İnsanlara garip gelse de birtakım kediler çabucak her istediği yere gidebiliyor.
Kedi biyoloğu ve davranış bilimcisi Roger Tabor, kimi kedilerin yalnızca arkadaşlık ve ilgi istediğini lakin bunların çoğunluğu oluşturmadığını söylüyor.
Tabor, kendine bu özel yerleri seçen kedileri “eksantrik” olarak nitelendiriyor.
Peki bu türlü durumlarda kedileri denetim etmek mümkün müdür?
Süpermarket kedileri
Turuncu kedi Garfield, Sainsbury’s süpermarket zincirinin Cambridgeshire bölgesindeki bir şubesini; siyah kedi Lüpen ise Suffolk bölgesindeki bir Aldi şubesini mesken tutmasıyla ünlendi.
“Bay Sainsbury’s” olarak ünlenen Garfield’in 2019 yılındaki vefatından evvel toplumsal medya hesabının binlerce takipçisi vardı.
Lüpen’in Aldi’deki maskaralıkları onlarca insanı kendisinin fotoğrafını çekmeye yöneltti.
Kedi uzmanı Roger Tabor, her iki kedinin de süpermarketleri seçmesinin “çok toplumsal hayvanlar” olmasından kaynaklandığını ve bunun “çok küçük yaşlardan itibaren insanlara alışmadan mümkün olmayacağını” söylüyor.
Tabor, “Sadece çok rahatlamış görünmediklerini tıpkı vakitte sıcak ve ilgi gördükleri bir ortamın gelişimlerine güzel geldiğini” belirtiyor.
Garfield’in vefatının akabinde sevenlerinin topladığı parayla süpermarket yakınında bir parkta bronz heykelinin dikilmesi planlanıyor.
Diğer yandan Lüpen’in sahibi, kedisini mağazadan meskene götürüken birçok defa “utanç içinde yürüdüğünü” söylüyor.
Kedi uzmanı Tabor başka insanların dostluğunu isteyen kedilerin “küçük bir azınlık” olduğunu belirtiyor.
“Korkmuyorlar, temkinli değiller ve anında beşerlerle arkadaş oluyorlar lakin tarih boyunca canlıları inançta tutan şey ihtiyatlılı olmalarıdır.” diyor.
Hastane kedisi
Hastanelerin kediler için ülkü hayat alanı olduğu söylenemez lakin pofuduk turuncu kedi Henry, Cambridge kentindeki Addenbrooke’s Hastanesini beş yıldır nizamlı olarak ziyaret ediyor.
Henry burada ünlenerek Facebook’ta 5 bin takipçiyi geride bıraktı.
Yedi yaşındaki kedicik, yakınlarda konutu olmasına karşın, hastaneyi ikinci konutu olarak kullanıyor. Hastane koridorlarında devriye gezen birilerinin onu görüp dışarı çıkarmasına aldırmadan burada takılmaya devam ediyor.
Hastanenin işverenleri Henry’yi epey sahiplenmiş ve kedinin “birçok çalışan ve hastanın kalbinde yer edindiğini” söylüyor.
Ancak Henry’nin hastanenin içine alıştırılmaması konusunda epey dikkatliler.
“Herhangi bir hastanede yöneticiler alerjileri düşünür lakin diyer yandan Henry’yi hastaların ne kadar sevdiğini ve zahmetli vakitlerde kedilerin gerilimi azalttığını da düşünmeliyiz.” diyorlar.
Tabor, “Elbette bir kediyi denetim etmeyi deneyebilirsiniz lakin dönen kapıların açılıp kapandığı bir ortamda bu çok sıkıntı. Gerçek bir çelişki.” yorumunu yapıyor.
Bir sözcü, “Hepimiz Henry’ye çok düşkünüz fakat yemekhaneye geldiğinde bize olan sevgisi bazen bir sorun haline geliyor. Noel olmasına karşın lütfen onu beslemeyin” diyor.
Kedi uzmanı Tabor, Henry, Lüpen ve Garfield hakkında, “Çoğu kedi bu türlü davranmaz. Bunlar kedi dünyasının eksantrikleri.” diyor.
Peki neden süpermarket ya da hastaneler?
“Kendilerine güzel gelen ilgiyi toplamak için.” diyor ve ekliyor:
“Yeni beşerlerle tanışmanın kazandırdıkları, daima dışarı çıkarılmanın aksiliklerine nazaran ağır basıyor.”
Hırsız kedi
13 yaşındaki Siyam melezi Theo, Ipswich yerleşkesinin birtakım yerlerinde hırsızlık yaparak terör estiren ve sahiplerini yıllardır utandıran bir kedi.
O bir hırsız kedi, kleptomanisi iyileştirilemeyen bir kedicik.
Theo’nun açık pencerelerden yahut kedi kapılarından komşuların meskenlerine girdiği ve yumuşak oyuncaklardan nakit paraya, Noel süslerine kadar bulabildiği her türlü hazineyi meskenine getirdiği biliniyor.
Tabor, “Theo üzere hırsız kediler nadiren görülür fakat görüldüklerinde manşetlere çıkarlar” diyor ve kedilerin durumunu şöyle açıklıyor:
“Böyle kedilerde erken haftalardaki olağan gelişme süreci eksiktir, avlanıp bir şeyler getirmek isterken av olarak algıladığı oyuncaklara takılıp kalır.
“Kedinin bakış açısına nazaran aslında hırsızlık yapmaz, yalnızca olağan davranır.”
Theo hiçbir düzelme belirtisi göstermiyor.
Drouet, “Bu günlerde komşumu ziyaret etmeyi ve onların kedisinin yumuşak oyuncaklarını çalmayı seviyor” diyor ve ekliyor:
“Theo ile hırsızlığı hakkında konuştuk lakin onun bile bunu neden yaptığını bildiğini sanmıyorum.
“Kesinlikle kaypak bir görünüşü var, tahminen babası makûs çocuktu ve bu genetik bir özelliktir.”
Kedi uzmanı Tabor, “Buna olumlu bir bakış açısı getirmek gerekirse sahipleri bu işin üstesinden epey güzel gelmiş olabilir” diyor ve şöyle devam ediyor:
“Eminim Theo’nun komşuları bunu epey keyifli buluyordur. Birebir vakitte Theo’nun getirdikleri, kedilerin yakalayıp meskene getirdiği başka birtakım şeylerden katiyetle daha âlâ.”
