Güzel bir gün, transferler bitmiş, dünya starı hoca gelmiş, bir Fenerbahçe taraftarı için her şey yerli yerinde. Pekala sarı-lacivertlilerin skoru aldığı maçın sonunda oyun heyecan yaratmış mıdır?
Düşük tempoda başlayan maçta, çizgiler ortasındaki kopukluk ve top kayıpları göze çarpıyorken, Maximin golü ve ferdî eforuyla kazandırdığı penaltıyla kadrosuna rahat bir nefes aldırdı. Pekala sahiden rahat nefes aldırdı mı? Bilhassa 2-0’dan sonra soyunma odasına gidene kadar baskı yiyen Fenerbahçe’de aksayanlar nelerdi? Öncelikle sol taraf. Çağlar-Jayden ortasındaki uyumsuzluk ve Maximin-Jayden ortasındaki kopukluk, derbi öncesi Okan Buruk’u “Acaba burası mı?” diye düşündürtmüştür. Kasımpaşa da durumlarını bu bölgeden üretti lakin değerlendiremedi. Zira “ligde ekipler ortasındaki kalite farkı” manşeti bu dönem katmerlenerek devam ediyor. Üç büyüklerin özgeçmişi sükseli oyuncuları karşısında ligin başka gruplarının uğraşı çok güç. Kasımpaşa da bu ferdi kalitenin kurbanı oldu.
Fenerbahçe’de bir öbür aksayan da En-Nesyri idi. Dzeko ve Nesyri karşılaştırması yapmak, oyuncu profili açısından yanlışsız değil üzere gözükebilir. Lakin Nesyri bu kadar etkisiz oynadığında, Dezko’yu kesme ihtimali yok dedirtiyor. Geçenlerde İngiliz gazetelerinde bir tahlil vardı, topa en az dokunup en çok gol atan oyuncular listesi. En Nesyri 5. sırada. Yani Dzeko’nun derine geldiği, topu dağıttığı, bazen 10 numara üzere oynadığı oyunu Nesyri’den beklemememiz lazım ancak o vakit ön sınırdaki kopukluğu çözecek, önde top tutup baskıyı kıracak oyun nasıl olacak, bunu şimdi izlemedik. İzleyene kadar da iki golcünün karşılaştırması çok yapılır, kazanan daima Dzeko olur.
Ligdeki kadrolar ortasındaki farkla, büyükler ferdî kaliteyle skoru alıp seyir zevki yüksek oyunu geri plana atacak üzere duruyor. Fenerbahçe’nin skora karşın tatsız oyununu buna da bağlayabiliriz, Mourinho’nun sonuç odaklı oyun anlayışına da. O vakit soru şu, skorun keyifli ettiği bir maçtan sonra pekala oyun keyifli ediyor mu diye kaç taraftar düşünür ki?